فریاد شوق بر سر هر کوی برخاست

پرسید زان میانه یکی کودک یتیم        

        کاین تابناک چیست که بر تاج پادشاه ست ؟

ان یک جواب داد:چه دانیم ما چیست   

     پیداست ان قدر ?که متاعی گرا نبهاست

نزدیک رفت پیرزنی گوژپشت و گفت     

            این اشک دیده من و خون دل شماست

ما را به رخت و چوب شبانی فریفته است    

   این گرگ سالهاست که با گله اشناست

ان پارسا که ده خرد و ملک ?رهزن است        

      ان پادشاه که مال رعیت خورد گداست

بر قطره سرشک یتیمان نظاره کن   

                  تا بنگری روشنی گوهر از کجاست 

 

نوشته شده در شنبه 89/8/1ساعت 3:6 عصر توسط سپیده نظرات ( ) | |